Βρώσιμο Δασικό Βιβούρνο (Hobblebush): Ο Οδηγός σας για Αναγνώριση, Συλλογή και Χρήσεις

Το Βιβούρνο (Hobbleberry), ή επιστημονικά Viburnum lantanoides, είναι ένα είδος βρώσιμου θάμνου που ευδοκιμεί συχνά ως υποόροφο φυτό στα δάση. Παράγει νόστιμα, βρώσιμα μούρα, αν καταφέρετε να φτάσετε πρώτοι σε αυτά, πριν από όλα τα πλάσματα του δάσους!

Το Hobblebush, αν και αναπτύσσεται σχεδόν παντού στον υπόροφο, μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να εντοπιστεί. Είναι τόσο κοινό που οι δασοκόμοι το χαρακτηρίζουν ως “ενόχληση”, ειδικά γύρω από χιονοδρομικά κέντρα, όπου οι χαμηλοί θάμνοι καταλαμβάνουν τις πίστες του σκι μέσα στα δάση, αν αφεθούν ανεξέλεγκτοι. (Υπάρχει λόγος που το αποκαλούν και “σκονταφτήρι” ή “μπλεξοπόδι”, εκτός από Hobblebush και “μάγισσα-σκονταφτήρι”).

Τα φυτά μοιάζουν αρκετά με νεαρά δέντρα φλαμουριάς (Tilia sp.), τουλάχιστον όσον αφορά τα φύλλα τους, και τα παρατηρείτε πραγματικά μόνο όταν βρίσκονται σε άνθιση για ένα σύντομο χρονικό διάστημα την άνοιξη. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, είναι απλά ένας διακριτικός θάμνος στο δάσος, αναγνωρίσιμος μόνο από τα πολύ μεγάλα φύλλα του (και, αν τύχει να κοιτάξετε προσεκτικά, τις μοναδικές άκρες των βλαστών του).

Για χρόνια, περπατώντας στο δάσος, περνούσα δίπλα από ένα από τα πιο νόστιμα φυτά του υπορόφου. Ή, για να είμαστε δίκαιοι, το πιο νόστιμο βρώσιμο άγριο φρούτο που αναπτύσσεται σε πλήρη σκιά σε υγρό δασικό έδαφος… ξέρω, είναι πολλοί προσδιορισμοί.

Ωστόσο, το Hobbleberry είναι εκπληκτικά καλό και μακράν το πιο γευστικό βρώσιμο βιβούρνο. Είναι καλύτερο από το Cranberry (Vaccinium macrocarpon), το Nannyberry (Viburnum lentago) και την άγρια σταφίδα.

Το κόλπο με αυτά είναι ότι λίγοι άνθρωποι έχουν ποτέ την ευκαιρία να τα δοκιμάσουν, επειδή ωριμάζουν νωρίτερα από τα άλλα βιβούρνα, πριν τα ζώα αρχίσουν να πέφτουν σε χειμερία νάρκη ή να πετούν νότια για τη σεζόν. Μαζεύονται γρήγορα καθώς ωριμάζουν, ένα φρούτο κάθε φορά σε έναν θύσανο. Ενώ μπορεί να δείτε τα άγουρα κόκκινα μούρα, μόλις το φρούτο σκουραίνει, τα ζώα ξέρουν ότι είναι ώρα για λιχουδιά!

Το Cranberry και το Nannyberry, από την άλλη πλευρά, ωριμάζουν πολύ αργά, συνήθως μετά το πρώτο χιόνι, και στη συνέχεια παραμένουν όλο το χειμώνα για να περιμένουν τα ζώα να τα διασπείρουν την άνοιξη. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για να τα συλλέξετε, ακόμη και κατά τη συλλογή στα μέσα του χειμώνα, όταν όλα τα άλλα έχουν χαθεί.

Αν θέλετε όμως να δοκιμάσετε το Hobblebush, πρέπει να περπατάτε στο δάσος την κατάλληλη στιγμή.

Τι είναι το Βιβούρνο (Hobblebush);

Το Hobblebush είναι ένας πολυετής φυλλοβόλος θάμνος. Ένα είδος, το Viburnum lantanoides, είναι αυτοφυές στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.

Σε ορισμένα παλαιότερα έργα, μπορεί επίσης να βρείτε το ίδιο είδος να αναφέρεται με τη λατινική ονομασία Viburnum alnifolium. Το Hobblebush έχει επίσης αρκετές άλλες κοινές ονομασίες, συμπεριλαμβανομένων των Witch-Hobble, Trip-Toes, Tangle-Foot, Adirondack Dogwood, Moosewood, Alder-leaved Viburnum και Hobblebush Viburnum. Οι ονομασίες όπως “Trip-Toes” και “Tangle-Foot” προέρχονται από την τάση των κλαδιών του να λυγίζουν και να ριζώνουν, δημιουργώντας εμπόδια που μπορεί να σκοντάψουν τους πεζοπόρους.

Ένα παρόμοιο είδος, το Viburnum grandifolium, είναι αυτοφυές στην περιοχή των Ιμαλαΐων. Αυτό το είδος είναι ευρέως διαθέσιμο ως καλλωπιστικό φυτό κήπου, και υπάρχουν αρκετές ποικιλίες. Το Viburnum grandifolium έχει πολλές κοινές ονομασίες, όπως Himalayan Viburnum, Grand Viburnum, Flowering Viburnum και Cranberry Bush.

Είναι το Βιβούρνο (Hobblebush) βρώσιμο;

Ναι, το Hobblebush έχει βρώσιμα μούρα. Μπορείτε να φάτε τα μούρα ωμά ή να τα μαγειρέψετε, και πολλοί παρομοιάζουν τη γεύση τους με σταφίδες ή χουρμάδες. Οι βοτανολόγοι χρησιμοποιούν επίσης μερικές φορές τις ρίζες σε εσωτερικές παρασκευές και τα φύλλα σε εξωτερικές.

Ορισμένοι συλλέκτες αναφέρουν ότι τα μούρα έχουν την καλύτερη γεύση μετά από παγετό. Τα μούρα περιέχουν επίσης μεγάλους, σκληρούς σπόρους, τους οποίους ορισμένοι βρίσκουν δυσάρεστους, οπότε ίσως θελήσετε να τους αφαιρέσετε όταν επεξεργάζεστε μεγαλύτερες ποσότητες μούρων.

Πρέπει επίσης να σημειώσετε ότι το Hobblebush (Viburnum lantanoides) μπορεί να προστατεύεται σε ορισμένες περιοχές. Επί του παρόντος, καταγράφεται ως απειλούμενο στο Κεντάκι και το Νιου Τζέρσεϊ, και ως φυτό ειδικής ανησυχίας στο Ρόουντ Άιλαντ. Είναι σημαντικό να συλλέγετε με υπευθυνότητα και να γνωρίζετε τους τοπικούς κανονισμούς.

Φαρμακευτικά οφέλη του Βιβούρνου (Hobblebush)

Ιστορικά, οι αυτόχθονες Αμερικανοί χρησιμοποιούσαν το Hobblebush (Viburnum lantanoides) για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Τα φύλλα μπορεί να είναι αναλγητικά, και οι Αλγκόνκουιν φέρεται να τα πολτοποιούσαν και να τα έτριβαν στο μέτωπο για τη θεραπεία ημικρανιών. Οι Ιροκέζοι φέρεται να έφτιαχναν αφεψήματα από τις ρίζες για τη θεραπεία προβλημάτων αίματος. Διαφορετικές ομάδες μπορεί επίσης να χρησιμοποιούσαν το φυτό ως βοήθημα γονιμότητας και για τη θεραπεία προβλημάτων θώρακα και αναπνοής.

Το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων (Viburnum grandifolium) έχει επίσης μακρά ιστορία χρήσης στην παραδοσιακή ασιατική ιατρική. Αναφέρεται ότι έχει χρησιμοποιηθεί ως ήπιο καθαρτικό, καθαριστικό αίματος και για τη ρύθμιση της εμμηνορροϊκής ροής.

Σήμερα, τα είδη του γένους Viburnum βιώνουν ανανεωμένο ενδιαφέρον από σύγχρονους ιατρικούς ερευνητές. Μια ανασκόπηση του 2021 σχετικά με τις θεραπευτικές δυνατότητες του γένους Viburnum διαπίστωσε ότι πάνω από 200 είδη Viburnum χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική. Αυτά τα είδη αναφέρεται ότι έχουν αντικαρκινικές, αντιμικροβιακές, αντιοξειδωτικές, αντιυπεργλυκαιμικές, αντιφλεγμονώδεις και νευροπροστατευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος παθήσεων, συμπεριλαμβανομένης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, των νεφρικών κολικών, της διάρροιας, του πρηξίματος και του βήχα.

Μια μελέτη του 2018 δοκίμασε το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων έναντι τεσσάρων στελεχών βακτηρίων και τεσσάρων στελεχών μυκήτων και διερεύνησε περαιτέρω τις ενώσεις και τις ιδιότητες του φυτού. Με βάση τα αποτελέσματα, οι ερευνητές θεώρησαν ότι το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων έχει αρκετές δυνατότητες για να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια ως αντιμικροβιακό φάρμακο.

Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι αυτό το ίδιο φυτό, το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων, μπορεί να έχει κάποιες δυνατότητες στη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα. Ένα εκχύλισμα του Βιβούρνου των Ιμαλαΐων έδειξε ότι αναστέλλει τη βιωσιμότητα των καρκινικών κυττάρων του πνεύμονα.

Ενώ λίγες μελέτες έχουν επικεντρωθεί στο αυτοφυές Hobblebush (Viburnum lantanoides), αυτό το ανανεωμένο ενδιαφέρον για το γένος Viburnum ελπίζουμε να προσφέρει περαιτέρω γνώσεις για την ιατρική του αξία.

Πού να βρείτε το Βιβούρνο (Hobblebush)

Το Hobblebush (Viburnum lantanoides) αναπτύσσεται στον ανατολικό Καναδά και κατεβαίνει μέσω των ανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι τη Τζόρτζια. Το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων (Viburnum grandifolium) είναι αυτοφυές στην περιοχή των Ιμαλαΐων, συμπεριλαμβανομένου του Θιβέτ, του Νεπάλ, του Πακιστάν και τμημάτων της Ινδίας.

Το Hobblebush είναι ένα είδος υπορόφου που ανέχεται έντονη σκιά και αναπτύσσεται σε κωνοφόρα, μικτά και φυλλοβόλα δάση. Θα αναπτυχθεί σε διάφορους τύπους εδάφους, αλλά απαιτεί δροσερά ενδιαιτήματα με άφθονη υγρασία. Συχνά θα το εντοπίσετε σε υγρά δάση, πλαγιές βουνών και κατά μήκος των όχθων ρεμάτων και βάλτων.

Όπως το Hobblebush, έτσι και το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων προτιμά τα υγρά εδάφη. Ιδανικό είναι το βαθύ, αργιλώδες έδαφος. Συνήθως αναπτύσσεται σε ανοιχτά δάση ή κατά μήκος των ορίων των δασών, όπου δέχεται διάσπαρτη σκιά. Μπορείτε να εντοπίσετε ποικιλίες αυτού του φυτού να αναπτύσσονται σε κήπους ανθρώπων ή κατά μήκος μονοπατιών.

Πότε να βρείτε το Βιβούρνο (Hobblebush)

Ως πολυετές φυτό, το Hobblebush μπορεί να βρεθεί όλο το χρόνο, αλλά χάνει τα φύλλα του το φθινόπωρο όπως και άλλα φυλλοβόλα δέντρα και θάμνοι. Πριν πέσουν τα φύλλα, παίρνουν αποχρώσεις του χάλκινου-κόκκινου έως το μοβ. Στις βόρειες περιοχές, αυτό συμβαίνει συνήθως στα μέσα Σεπτεμβρίου, αλλά μπορεί να μην φτάσουν στην κορυφή του χρώματός τους μέχρι τον Οκτώβριο σε νοτιότερες περιοχές. Το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων είναι παρόμοιο και συχνά καλλιεργείται για το ελκυστικό του φύλλωμα.

Το Hobblebush ανθίζει συνήθως τον Μάιο, αν και σε βόρειες περιοχές ή σε δύσκολες άνοιξες, μπορεί να μην το δείτε μέχρι τα τέλη Μαΐου ή αρχές Ιουνίου. Ο καρπός που εμφανίζεται μετά την ανθοφορία ωριμάζει συνήθως στα τέλη του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου, από τον Αύγουστο έως τον Σεπτέμβριο, ανάλογα με το κλίμα σας.

Ομοίως, οι περισσότερες ποικιλίες του Βιβούρνου των Ιμαλαΐων ανθίζουν στις αρχές της άνοιξης ή του καλοκαιριού, συνήθως μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου. Ο καρπός ωριμάζει από πράσινο σε ροζ και κόκκινο, σε ένα τελικό ώριμο σκούρο μπλε-μαύρο χρώμα στα τέλη του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου.

Τα φύλλα του αποκτούν μια ζωντανή μοβ απόχρωση κατά την εποχή του φυλλώματος, και αυτή είναι μια εξαιρετική εποχή για να τα εντοπίσετε.

Αναγνωρίζοντας το Βιβούρνο (Hobblebush)

Το Hobblebush και το συγγενικό Βιβούρνο των Ιμαλαΐων είναι ακατάστατοι φυλλοβόλοι θάμνοι, συνήθως ύψους περίπου ενός έως δύο μέτρων και πλάτους 1,2 έως 3,6 μέτρων. Περιστασιακά, φτάνουν σε ύψος έως και τρία μέτρα.

Το Hobblebush ονομάστηκε έτσι λόγω της συνήθειας των κλαδιών του να λυγίζουν και να ριζώνουν, δημιουργώντας θηλιές που “σκοντάφτουν” (hobble) τους πεζοπόρους, τους συλλέκτες και άλλους περιπατητές του δάσους. Εν μέρει λόγω της ικανότητάς του να εξαπλώνεται βλαστικά, το Hobblebush σχηματίζει συχνά πυκνές συστάδες.

Και τα δύο είδη είναι πιο εύκολο να εντοπιστούν όταν βρίσκονται σε άνθηση ή έχουν καρπούς. Στο Hobblebush, οι επίπεδες συστάδες λουλουδιών και τα πολύχρωμα μούρα προεξέχουν επίσης πάνω από τα φύλλα, καθιστώντας τα πολύ εμφανή. Το ίδιο ισχύει και για τον καρπό του Βιβούρνου των Ιμαλαΐων, και οι συστάδες των λουλουδιών του είναι ακόμη πιο έντονες καθώς εμφανίζονται πριν το φυτό βγάλει φύλλα.

Φύλλα του Βιβούρνου (Hobblebush)

Το Hobblebush σχηματίζει μεγάλα, απλά, αντίθετα φύλλα, με δύο φύλλα ανά κόμβο. Κάθε φύλλο έχει μήκος περίπου 10 έως 20 εκατοστά, είναι λεπτά οδοντωτό και καρδιόσχημο στη βάση με στρογγυλεμένους λοβούς. Έχουν εμφανείς φλέβες και σκουριασμένες τρίχες στην κάτω επιφάνειά τους. Τα φύλλα είναι πράσινα το καλοκαίρι, αλλά αλλάζουν σε αποχρώσεις του χάλκινου-κόκκινου ή μοβ το φθινόπωρο.

Τα φύλλα του Βιβούρνου των Ιμαλαΐων είναι παρόμοια στην εμφάνιση, εκτός από το ότι τείνουν να είναι πιο στενά οβάλ και κωνικά και στα δύο άκρα. Έχουν συνήθως μήκος 7,5 έως 10 εκατοστά και περίπου το μισό πλάτος. Τα φύλλα είναι συνήθως χνουδωτά από κάτω και σχηματίζονται σε μοβ μίσχους μήκους 2 έως 2,5 εκατοστών.

Βλαστοί του Βιβούρνου (Hobblebush)

Οι βλαστοί του Hobblebush και του Βιβούρνου των Ιμαλαΐων μπορούν να φτάσουν έως και τα τρία μέτρα ύψος, αν και συνήθως είναι πιο κοντά σε ένα έως δύο μέτρα. Και οι δύο περιγράφονται γενικά ως ακατάστατοι και δεν έχουν ξεχωριστό σχήμα.

Οι παλαιότεροι βλαστοί γίνονται συνήθως γκριζωποί ή σκούροι καφέ και έχουν πιο τραχύ φλοιό με αυλακώσεις ή πλάκες. Οι νέοι, νεαροί βλαστοί τείνουν να είναι πιο λείοι και μπορεί να έχουν αποχρώσεις του πράσινου, του κόκκινου, του καφέ ή του μοβ.

Οι αναπτυσσόμενες άκρες είναι διακριτικές, και οι ανασηκωμένοι κίτρινοι οφθαλμοί των φύλλων είναι ένας από τους ευκολότερους τρόπους αναγνώρισης αυτού του φυτού.

Οι βλαστοί του Hobblebush αναπαράγονται βλαστικά και ανατρέπονται για να αγγίξουν το έδαφος και να ριζώσουν. Σχηματίζουν θηλιές που σκοντάφτουν τους περαστικούς και δίνουν στο φυτό το κοινό του όνομα. Αυτό το χαρακτηριστικό αποτελούσε μια πιο σοβαρή απειλή στο παρελθόν, καθώς τα άλογα που μετέφεραν αναβάτες μέσα στο δάσος ή εργάζονταν σε ομάδες υλοτομίας θα “σκοντάφτονταν” από αυτά.

Το ξύλο είναι δυνατό και εύκαμπτο, δίνοντας στο φυτό ένα άλλο κοινό όνομα, Witch Hobblebush. Το “witch” (μάγισσα) προέρχεται από τη λέξη της Μεσαιωνικής Αγγλικής “withy”, που σημαίνει ένα δυνατό, εύκαμπτο κλαδί σαν βέργα.

Άνθη του Βιβούρνου (Hobblebush)

Το Hobblebush διαθέτει επίπεδες συστάδες λευκών λουλουδιών, πλάτους περίπου 5 έως 15 εκατοστών, που εμφανίζονται τον Μάιο ή τον Ιούνιο. Η συστάδα διαθέτει μεγάλα, πιο εντυπωσιακά, λευκά λουλούδια στην εξωτερική άκρη, τα οποία είναι στείρα. Τα κεντρικά λουλούδια είναι πολύ μικρότερα, πρασινωπά-λευκά και γόνιμα.

Στη φύση, το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων έχει συνήθως συστάδες σωληνωτών ή τρομπετοειδών λευκών ή ροζ λουλουδιών, το καθένα μήκους περίπου 1,2 εκατοστών. Πολλές ποικιλίες έχουν σφαιρικές συστάδες λευκών λουλουδιών.

Καρποί του Βιβούρνου (Hobblebush)

Τα μούρα του Hobblebush σχηματίζονται σε συστάδες πλάτους 12 έως 15 εκατοστών, οι οποίες τείνουν να προεξέχουν πάνω από τα φύλλα. Τα μεμονωμένα μούρα είναι οβάλ και έχουν μήκος περίπου 0,8 εκατοστά. Ωριμάζουν από πράσινο σε ροζ ή κόκκινο, σε ένα τελικό ώριμο, σκούρο, μπλε-μαύρο χρώμα. Οι καρποί του Βιβούρνου των Ιμαλαΐων είναι παρόμοιοι, εκτός από το ότι τείνουν να είναι ελαφρώς μεγαλύτεροι, μήκους 1,2 έως 1,9 εκατοστών.

Οι καρποί τείνουν να ωριμάζουν μόλις ένας ή δύο κάθε φορά, σε αντίθεση με άλλα φρούτα που ωριμάζουν σε ολόκληρη τη συστάδα.

Σπόροι του Βιβούρνου (Hobblebush)

Οι σπόροι μέσα στους καρπούς του Hobblebush είναι μεγάλοι, επίπεδοι ωοειδείς και καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του καρπού. Ο καρπός καθαυτός είναι στην πραγματικότητα λίγη γλυκιά σάρκα γύρω από αυτούς τους μεγάλους σπόρους.

Έχουν περίπου το μέγεθος των σπόρων ηλίανθου και γενικά δεν θεωρούνται βρώσιμοι. Αν εργάζεστε με το Hobblebush για συνταγές, θα χρειαστεί να τους περάσετε από ένα σουρωτήρι τροφίμων για να αφαιρέσετε τους σπόρους… ή απλά να τους φάτε στο πεδίο και να φτύνετε τους σπόρους καθώς προχωράτε.

Παρόμοια φυτά με το Βιβούρνο (Hobblebush)

Το Hobblebush και το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων συχνά συγχέονται με τις ορτανσίες (Hydrangea spp.), ιδίως τις ποικιλίες Lacecap. Ευτυχώς, μπορείτε να τα διακρίνετε με τους ακόλουθους τρόπους:

• Οι ορτανσίες ανθίζουν αργότερα το καλοκαίρι και έχουν πολύ μεγάλη περίοδο ανθοφορίας. Μερικές φορές ανθίζουν για έως και δύο μήνες και μπορεί να ανθίσουν μία φορά το καλοκαίρι και ξανά το φθινόπωρο.
• Τα άνθη της ορτανσίας μπορεί να έχουν διάφορα χρώματα, συμπεριλαμβανομένων του ροζ, του μπλε, του μοβ, του λευκού και του κόκκινου.
• Οι ορτανσίες παράγουν μικροσκοπικές, πολυ-σπερματικές κάψουλες αντί για σαρκώδη μούρα.
• Οι ορτανσίες τείνουν να έχουν λιγότερο ακατάστατη εμφάνιση και δεν αναπαράγονται βλαστικά.

Το Hobblebush μπορεί επίσης να συγχέεται με το Striped Maple ή Moose Maple (Acer pensylvanicum). Στις βόρειες περιοχές, οι υλοτόμοι κάποτε αποκαλούσαν το Hobblebush “θηλυκό moosewood”, πιστεύοντας ότι ήταν η θηλυκή μορφή του Moose Maple. Ωστόσο, δεν συγγενεύουν καθόλου και διαφέρουν με μερικούς εύκολα αναγνωρίσιμους τρόπους:

• Το Striped Maple είναι ένα δέντρο που φτάνει σε ύψος από 5 έως 10 μέτρα.
• Ο νεαρός φλοιός του Striped Maple είναι ριγέ, πράσινος και λευκός.
• Τα φύλλα είναι πλατιά και μαλακά και έχουν τρεις ρηχούς, προς τα εμπρός δείχνοντες λοβούς.
• Το Striped Maple παράγει φτερωτούς σπόρους αντί για μούρα.

Το Hobblebush και το Βιβούρνο των Ιμαλαΐων μπορούν επίσης να συγχέονται με το Nannyberry (Viburnum lentago), ένα άλλο στενά συγγενικό φυτό με βρώσιμα μούρα. Ωστόσο, και αυτό διαφέρει με μερικούς αξιοσημείωτους τρόπους:

• Το Nannyberry μπορεί να φτάσει σε ύψος έως και 9 μέτρα.
• Το Nannyberry έχει οβάλ φύλλα με στρογγυλεμένες βάσεις που φτάνουν σε μήκος 5 έως 10 εκατοστά και πλάτος 2 έως 5 εκατοστά.
• Το Nannyberry παράγει στρογγυλεμένες συστάδες λευκών λουλουδιών ίσου μεγέθους, σε σχήμα καμπάνας ή πιατέλας. Οι συστάδες έχουν διάμετρο περίπου 5 έως 9 εκατοστά.
• Το Nannyberry παράγει συστάδες οβάλ καρπών μήκους 0,8 έως 1,2 εκατοστών που ωριμάζουν σε μπλε-μαύρο χρώμα το φθινόπωρο.

Τέλος, με μια πρόχειρη ματιά, τα φύλλα του Hobblebush μοιάζουν πολύ με αυτά των αυτοφυών δέντρων φλαμουριάς (Tilia sp.). Αυτό αποτελεί πρόβλημα μόνο όταν τα δέντρα φλαμουριάς είναι νεαρά, και το μόνο παρόμοιο μέρος είναι τα φύλλα. Τα δέντρα φλαμουριάς δεν έχουν κόκκινους ή μαύρους καρπούς, και η δομή των λουλουδιών τους είναι πολύ διαφορετική. Δεν ανθίζουν καν μέχρι να γίνουν δέντρα πλήρους μεγέθους.

Τρόποι χρήσης του Βιβούρνου (Hobblebush)

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος χρήσης του Hobblebush είναι η κατανάλωση των μούρων του. Μπορείτε να τα φάτε ωμά κατευθείαν από τον θάμνο. Απλά βεβαιωθείτε ότι είναι πλήρως ώριμα και έχουν ένα ωραίο μπλε-μαύρο χρώμα. Τα άγουρα μούρα μπορεί να είναι πικρά.

Αν είστε αρκετά τυχεροί και έχετε μια καλή συστάδα Hobblebush, μπορείτε να διατηρήσετε τα μούρα ως μαρμελάδα, ζελέ ή βούτυρο φρούτων. Η αφαίρεση των σπόρων και η παρασκευή ζελέ είναι ένας υπέροχος τρόπος για να χρησιμοποιήσετε τα μούρα του Hobblebush αν βρίσκετε τους σπόρους δυσάρεστους.

Μόλις επεξεργαστείτε τα μούρα και αφαιρέσετε τους σπόρους, μπορείτε επίσης να τα προσθέσετε σε άλλες συνταγές. Αποτελούν μια εξαιρετική προσθήκη σε δέρμα φρούτων, πίτες και άλλα ψημένα προϊόντα.

Όσοι ενδιαφέρονται για τη ζύμωση θα μπορούσαν επίσης να τα χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν κρασί ή να τα μουλιάσουν στο αγαπημένο τους αλκοόλ για ένα γλυκό λικέρ Hobblebush.

Το Hobblebush δεν χρησιμοποιείται ευρέως από τους σύγχρονους βοτανολόγους. Τα φύλλα μπορεί να έχουν αναλγητικές ιδιότητες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξωτερικά. Θα πρέπει να ξεκινήσετε με μια μικρή ποσότητα για να ελέγξετε για αλλεργικές αντιδράσεις. Επιπλέον, οι ρίζες χρησιμοποιούνταν σε αφεψήματα στην παραδοσιακή ιατρική.

Συνταγές με Βιβούρνο (Hobblebush)

Θέλετε να διατηρήσετε τα μούρα σας; Δοκιμάστε αυτές τις συνταγές για Μαρμελάδα Hobblebush, Ζελέ Hobblebush ή Ζελέ Hobblebush και Μήλου από την Ernestina Parziale.

Αυτή η συνταγή για Βούτυρο Nannyberry με Σφένδαμο από το Forager Chef θα λειτουργούσε επίσης υπέροχα με τα μούρα Hobblebush και φαίνεται νόστιμη.

Οδηγοί Συλλογής Φρούτων

Ψάχνετε για πιο νόστιμα βρώσιμα άγρια φρούτα;

• Συλλογή Αγριοβατόμουρου (Barberry)
• Συλλογή Κυνόροδων (Rose Hips)
• Συλλογή Κόκκινων Μούρων Σορβιάς (Rowanberry)
• Συλλογή Φθινοπωρινής Ελιάς (Autumn Olive)
• Συλλογή Κίστας (Partridgeberry)

Οδηγοί Συλλογής Φυτών

Ψάχνετε για περισσότερα βρώσιμα άγρια φυτά για συλλογή;

• Συλλογή Μαύρων Καρυδιών (Juglans nigra)
• Συλλογή Φτέρης Fiddlehead
• Συλλογή Άγριων Πράσων (Ramps / Wild Leeks)
• Συλλογή Άγριων Σπαραγγιών