Σπιτικό Κρασί Ροδάκινο: Ο Οδηγός σας για Αρωματική Απόλαυση

Όταν έρχεται η εποχή των ροδάκινων, η κουζίνα μας μετατρέπεται σε ένα εργαστήριο συντήρησης και δημιουργίας. Τα ροδάκινα, με την υψηλή περιεκτικότητά τους σε ζάχαρη και οξύτητα, είναι ιδανικά για κονσερβοποίηση, αλλά εξίσου τέλεια για την παραγωγή σπιτικού κρασιού. Αφού λοιπόν γεμίσουν τα ράφια μας με κονσερβοποιημένα ροδάκινα, έρχεται η ώρα να βγει από την αποθήκη ο ζυμωτήρας και να ξεκινήσει η μαγική διαδικασία της οινοποίησης.

Αν και το Βερμόντ δεν φημίζεται για την παραγωγή ροδάκινων, χάρη σε επιλεκτικές πρακτικές καλλιέργειας, υπάρχουν πλέον νέες ποικιλίες ροδάκινων κατάλληλες για τα κλίματα της ζώνης 4. Αυτό είναι κάτι που με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, και μάλιστα έχω ήδη γείτονες που δοκίμασαν τα δικά τους, σπιτικά καλλιεργημένα ροδάκινα. Τα δικά μας δέντρα είναι ακόμα μικροσκοπικά, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να προμηθευόμαστε και να συντηρούμε αρκετές κιβώτια ροδάκινων από την περιοχή Άμις της Πενσυλβάνια κάθε χρόνο. Η αφθονία αυτού του φρούτου την κατάλληλη εποχή μας δίνει την ευκαιρία να πειραματιστούμε με διάφορες συνταγές, πέρα από τις συνηθισμένες.

Τα ράφια μας είναι γεμάτα με σπιτικές κονσέρβες ροδάκινων, αλλά έχω επίσης αρχίσει να κονσερβοποιώ γέμιση για πίτες ροδάκινων, μαρμελάδα ροδάκινο, ακόμα και ζελέ από τις φλούδες τους. Ωστόσο, υπάρχει ένα όριο στο πόση μαρμελάδα και γλυκά του κουταλιού μπορεί να καταναλώσει η οικογένειά μου σε ένα χρόνο. Έτσι, ήταν αναπόφευκτο να δοκιμάσω τις ικανότητές μου στην παραγωγή σπιτικού κρασιού ροδάκινο, μια πρόκληση που υποσχόταν ένα μοναδικό γευστικό αποτέλεσμα. Η ιδέα να μετατρέψω την περίσσεια των φρούτων σε ένα εκλεκτό ποτό ήταν πολύ δελεαστική.

Στο παρελθόν, προσπάθησα να χρησιμοποιήσω έναν μικρό οικιακό αποχυμωτή για να εξάγω χυμό ροδάκινο για κρασί. Όμως, επειδή τα ροδάκινα είναι τόσο μαλακά, το αποτέλεσμα ήταν απλώς ένας πολτός ροδάκινου. Υπάρχει λόγος που δεν πωλούνται κανάτες με χυμό ροδάκινο στα καταστήματα· μοιάζει περισσότερο με νέκταρ παρά με καθαρό χυμό. Ευτυχώς, υπάρχει ένας άλλος τρόπος, μια πιο αποτελεσματική μέθοδος που εξασφαλίζει την εξαγωγή καθαρού και συμπυκνωμένου χυμού, απαραίτητου για την ποιοτική οινοποίηση.

Φέτος, εφαρμόζω μια τεχνική αποχύμωσης με ζάχαρη που έμαθα όταν έφτιαχνα κρασί ραβεντιού. Η διαδικασία είναι απλή αλλά εξαιρετικά αποτελεσματική: Ξεκινήστε τεμαχίζοντας τα ροδάκινα σε μικρά κομμάτια και στη συνέχεια καλύψτε τα με ζάχαρη. Η ζάχαρη δρα ως ένα οσμωτικό μέσο, αποσύροντας φυσικά τους χυμούς από τα κύτταρα του ροδάκινου και ταυτόχρονα διασπώντας τα. Αυτό όχι μόνο αυξάνει την ποσότητα του χυμού που εξάγεται, αλλά τον καθιστά και πιο εύπεπτο για τη μαγιά του κρασιού, εξασφαλίζοντας μια πιο ομαλή και πλήρη ζύμωση.

Όταν προσθέσετε για πρώτη φορά τη ζάχαρη στα ροδάκινα, η εικόνα μπορεί να σας φανεί κάπως παράλογη. Τα κομμάτια των ροδάκινων μοιάζουν να χάνονται μέσα στην ποσότητα της ζάχαρης, και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς αυτό το μείγμα θα μετατραπεί σε χυμό. Ωστόσο, η λέξη-κλειδί εδώ είναι η υπομονή. Η ζάχαρη είναι ο αφανής ήρωας αυτής της διαδικασίας, κάνοντας όλη τη σκληρή δουλειά για εσάς, χωρίς να χρειάζεται μηχανική πίεση.

Πράγματι, όλη αυτή η ζάχαρη δουλεύει για εσάς αθόρυβα και αποτελεσματικά. Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, τα ροδάκινα αρχίζουν ήδη να απελευθερώνουν τους χυμούς τους, δημιουργώντας μια υγρή βάση στο κάτω μέρος του δοχείου. Μετά από περίπου μία ώρα, ένα βάζο γεμάτο με ζαχαρωμένα ροδάκινα έχει μεταμορφωθεί εντελώς, αποκαλύπτοντας ένα βάζο με γλυκό χυμό, τέλειο για την παρασκευή κρασιού ροδάκινο. Αυτή η μέθοδος όχι μόνο είναι απλή, αλλά εγγυάται και την εξαγωγή του μέγιστου δυνατού χυμού με πλούσιο άρωμα και γεύση, διατηρώντας αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά του φρούτου.

Αρχικά, δίσταζα να προσθέσω υπερβολική ζάχαρη, καθώς δεν ήθελα να επισκιάσω τη φυσική γεύση του ροδάκινου. Όταν φτιάχνω την σπιτική μου μαρμελάδα ροδάκινο, χρησιμοποιώ πολύ λίγη ζάχαρη ακριβώς για αυτό το λόγο, ώστε η γεύση του φρούτου να παραμείνει πρωταγωνίστρια. Ο σύζυγός μου, ωστόσο, διαφωνούσε. Παρόλο που συνήθως προτιμά τα ξηρά κρασιά, πίστευε ότι ένα ξηρό κρασί ροδάκινο θα ήταν μάλλον δυσάρεστο. Η συζήτηση μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει αρκετή ζάχαρη στον ζυμωτήρα τόσο για την παραγωγή αλκοόλ όσο και για την εξασφάλιση μιας καλής υπολειπόμενης γλυκύτητας στο τελικό κρασί ροδάκινο. Η ισορροπία είναι το κλειδί.

Ακολουθώντας τη γλυκιά του πρόταση, προχώρησα και πρόσθεσα ολόκληρα 1,5 κιλά (3 λίβρες) ζάχαρης την πρώτη φορά που έφτιαξα κρασί ροδάκινο. Χρησιμοποίησα μια μαγιά σαμπάνιας με υψηλή ανοχή στο αλκοόλ, και παρόλο που δεν μέτρησα την ειδική βαρύτητα, από τη γεύση και το αποτέλεσμα θα έλεγα ότι το τελικό κρασί βγήκε τόσο πολύ αλκοολούχο όσο και αρκετά γλυκό. Ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ευκολόπιοτο, και μπορεί κανείς εύκολα να βρεθεί σε «μπελάδες» όταν συνειδητοποιήσει ότι το μπουκάλι έχει αδειάσει πριν το καταλάβει καν. Η ισορροπία μεταξύ γλυκύτητας και αλκοόλ το καθιστά ιδιαίτερα επικίνδυνο, με την καλή έννοια!

Για τον λόγο αυτό, στη συνταγή αυτή έχω αναφέρει ένα εύρος ζάχαρης μεταξύ 1 και 1,5 κιλού (2 και 3 λίβρες). Συνήθως, φτιάχνω φρουτένια κρασιά με 1 έως 1,25 κιλά (2 έως 2,5 λίβρες) ζάχαρης ανά γαλόνι, και τα ροδάκινα είναι από μόνα τους αρκετά γλυκά. Το 1 κιλό (2 λίβρες) ζάχαρης θα πρέπει να δώσει ένα νόστιμο, ισορροπημένο κρασί που δεν είναι υπερβολικά γλυκό. Αν το θεωρήσετε πολύ ξηρό για τον ουρανίσκο σας μετά το τέλος της ζύμωσης, μπορείτε πάντα να προσθέσετε ζάχαρη αργότερα (back sweeten). Η ευελιξία στην ποσότητα ζάχαρης σας επιτρέπει να προσαρμόσετε το κρασί στις προσωπικές σας προτιμήσεις, δημιουργώντας το ιδανικό αποτέλεσμα.

Αφού αποχύμωσα τα ροδάκινα με τη ζάχαρη, ο πολτός που απέμεινε ήταν τόσο πολτοποιημένος που απλά τον έριξα στον ζυμωτήρα, με την ιδέα να μην πάει χαμένη η γεύση του ροδάκινου. Ωστόσο, αυτό ήταν ένα λάθος. Μόλις το κρασί ροδάκινο άρχισε να ζυμώνεται, όλος ο πολτός ανέβηκε στην επιφάνεια. Ενώ φαινόταν αρκετά διαλυμένος όταν τον πρόσθεσα, γρήγορα σχημάτισε μια πυκνή «κουβέρτα» στην κορυφή του ζυμωτήρα. Την επόμενη φορά, δεν θα προσθέσω τον πολτό ροδάκινου, παρά μόνο τον χυμό που εξήχθη με τη ζάχαρη. Αυτή η εμπειρία είναι ένα μάθημα για την αποφυγή μελλοντικών προβλημάτων κατά τη ζύμωση και τη διαύγεια του κρασιού.

Στη δική μου περίπτωση, παρόλο που ο πολτός επέπλεε, όλα πήγαν μια χαρά και ο πολτός ροδάκινου δεν κατάφερε ποτέ να φράξει το υδροκλείθρο (airlock) και να δημιουργήσει ένα χάος. Υπήρχε αρκετός χώρος κεφαλής (headspace) στον ζυμωτήρα, και τον άνοιξα μερικές φορές για να σπρώξω τα κομμάτια του ροδάκινου προς τα κάτω (με ένα αποστειρωμένο εργαλείο). Δεν υπήρξαν ανησυχίες ή προβλήματα, αλλά παρόλα αυτά, την επόμενη φορά θα φιλτράρω τον πολτό. Η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από τη θεραπεία, ειδικά στην οινοποίηση όπου η καθαριότητα και η αποφυγή μόλυνσης είναι υψίστης σημασίας για την ποιότητα του τελικού προϊόντος.

Σε αυτή τη συνταγή κρασιού ροδάκινο, χρησιμοποιώ την ίδια μαγιά που γενικά χρησιμοποιώ για τα μικρής κλίμακας υδρόμελά μου. Πρόκειται για μαγιά κρασιού Premier Blanc, η οποία παλαιότερα ονομαζόταν μαγιά σαμπάνιας. Έχει υψηλή ανοχή στο αλκοόλ και παράγει μικροσκοπικές φυσαλίδες στο τελικό κρασί, όπως ακριβώς η σαμπάνια. Δεδομένου ότι αυτός ο τύπος μαγιάς χρησιμοποιείται συχνά για να επανεκκινήσει μια νωθρή ζύμωση, είναι επίσης μια εξαιρετική επιλογή αν θέλετε να βεβαιωθείτε ότι ένα σπιτικό κρασί θα ξεκινήσει σωστά από την πρώτη φορά. Η αξιοπιστία της την καθιστά ιδανική για αρχάριους, αλλά και για τους πιο έμπειρους που θέλουν σίγουρα αποτελέσματα.

Μη διστάσετε να επιλέξετε μια διαφορετική μαγιά κρασιού, αλλά βεβαιωθείτε ότι θα διαλύσετε τη μαγιά σε νερό και θα την αφήσετε να “ανθίσει” (να ενεργοποιηθεί) για 5-10 λεπτά πριν την προσθέσετε στη βάση του κρασιού ροδάκινο. Οι κόκκοι της μαγιάς βρίσκονται σε κατάσταση αδρανοποίησης και η άμεση ρίψη τους σε ένα ζαχαρούχο διάλυμα χωρίς προηγούμενη ενυδάτωση μπορεί να προκαλέσει σοκ στη μαγιά, εμποδίζοντας την σωστή εκκίνηση της ζύμωσης. Η σωστή ενυδάτωση εξασφαλίζει ότι η μαγιά θα είναι έτοιμη και ενεργή για να ξεκινήσει τη μετατροπή της ζάχαρης σε αλκοόλ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Εκτός από τη μαγιά κρασιού που αγοράζεται ειδικά για οικιακή ζυθοποιία/οινοποιία, γενικά μου αρέσει να φτιάχνω κρασί με ό,τι έχω στην κουζίνα μου. Αποφεύγω τους ενεργοποιητές μαγιάς, τα μείγματα οξέων, τις σκόνες τανινών και τα παρόμοια. Για οξύ, προσθέτω λίγο χυμό λεμονιού. Για τανίνη, θα προσθέσω μερικά φύλλα φραγκοστάφυλου ή φύλλα σταφυλιού, ή ένα φακελάκι μαύρου τσαγιού. Μου αρέσει να αφήνω τα κρασιά μου να ζυμωθούν πλήρως και μετά να ανθρακωθούν ελαφρώς στο μπουκάλι, αντί να τερματίζω τη ζύμωση με δισκία Camden (μεταδιθειώδες κάλιο). Αυτή η προσέγγιση δίνει ένα πιο φυσικό αποτέλεσμα, αν και απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή.

Παρόλα αυτά, τα πρόσθετα οινοποίησης έχουν τη θέση τους και παράγουν ένα πολύ πιο αξιόπιστο αποτέλεσμα από τις εναλλακτικές λύσεις της κουζίνας. Εάν θέλετε να χρησιμοποιήσετε πρόσθετα οινοποίησης, εδώ είναι μερικά και ο σκοπός τους:

• Πηκτινοενζύμη (Pectic Enzyme): Για τη διάσπαση των κυττάρων του φρούτου ροδάκινο και τη βοήθεια της φυσικής πηκτίνης να διαχωριστεί και να καθιζάνει. Χρησιμοποιήστε περίπου 1/2 κουταλάκι του γλυκού ανά γαλόνι. Αυτό βοηθά στη διαύγεια του κρασιού.
• Μείγμα οξέων (Acid Blend): Για τη μείωση του συνολικού pH. Η ποσότητα που θα προσθέσετε εξαρτάται από τον τύπο του κρασιού και την αρχική οξύτητα των φρούτων. Ένα καλά ισορροπημένο pH είναι κρίσιμο για τη γεύση και τη σταθερότητα του κρασιού.
• Θρεπτικό μαγιάς (Yeast Nutrient): Για να “ταΐσετε” τους μικρούς οργανισμούς της μαγιάς και να τους παρέχετε τα μικροθρεπτικά συστατικά που τους βοηθούν να ευδοκιμήσουν. Προσθέστε 1 κουταλάκι του γλυκού ανά γαλόνι κρασιού. Εξασφαλίζει μια δυναμική και πλήρη ζύμωση.
• Τανίνη (Tannin): Για να δώσει στο γλυκό κρασί λίγη στυπτικότητα και να ισορροπήσει τη γεύση. Λίγη ποσότητα είναι αρκετή, και 1/8 έως 1/4 κουταλάκι του γλυκού είναι το μόνο που χρειάζεστε. Η τανίνη προσθέτει δομή και πολυπλοκότητα.
• Σορβικό κάλιο (Potassium Sorbate) και δισκία Camden (μεταδιθειώδες κάλιο): Για να τερματίσετε εντελώς τη ζύμωση και να σταθεροποιήσετε το κρασί πριν την εμφιάλωση για ένα μη ανθρακούχο κρασί. Αυτά χρησιμοποιούνται για να αποτρέψουν την επανεκκίνηση της ζύμωσης στο μπουκάλι και να διατηρήσουν τη γλυκύτητα και τη διαύγεια.

Σε ορισμένα από τα σπιτικά μου κρασιά, κάνω συνειδητή επιλογή να χρησιμοποιήσω χημικά πρόσθετα οινοποίησης, όπως έκανα σε αυτό το κρασί λεμονιού. Ήθελα μια πραγματικά καθαρή γεύση, οπότε αντί για σταφίδες, πρόσθεσα θρεπτικό μαγιάς. Παρόλα αυτά, δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ σορβικό κάλιο ή δισκία Camden. Δεν έχω καμία επιθυμία να καταναλώνω συντηρητικά στο φαγητό μου, και δεν χαίρομαι όταν εισχωρούν στις αγαπημένες μου τροφές. Δεν υπάρχει περίπτωση να τα βάλω συνειδητά στο σπιτικό μου κρασί. Η προσωπική μου φιλοσοφία είναι να διατηρώ τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο φυσικά, εφόσον αυτό δεν θέτει σε κίνδυνο την ποιότητα ή την ασφάλεια του τελικού προϊόντος.

Για να ξεκινήσετε την οινοποίηση, ο μόνος εξειδικευμένος εξοπλισμός και συστατικά που χρειάζεστε είναι η μαγιά κρασιού, ένας φιάλη ζύμωσης (carboy), ένας λαστιχένιος πώμα και ένα υδροκλείθρο (airlock). Ένα κιτ που περιέχει όλα αυτά εκτός από τη μαγιά μπορεί να βρεθεί σε προσιτή τιμή. Πέρα από αυτό, ένας αυτόματος σίφωνας (Auto Siphon) είναι εξαιρετικά χρήσιμος για την εμφιάλωση και αξίζει την επένδυση αν σκοπεύετε να φτιάξετε περισσότερες από μία παρτίδες σπιτικού κρασιού στη ζωή σας. Η επένδυση σε βασικό εξοπλισμό θα κάνει τη διαδικασία πολύ πιο εύκολη και αποτελεσματική.

Η συνολική διαδικασία για την παρασκευή κρασιού ροδάκινο είναι αρκετά απλή. Τοποθετήστε τα ροδάκινα που έχουν αποχυμωθεί με ζάχαρη, τον χυμό λεμονιού, την πηγή τανίνης και το νερό στον ζυμωτήρα και σφραγίστε τον με ένα υδροκλείθρο. Αφήστε το να “αναβλύζει” (να ζυμώνεται) για περίπου 10-14 ημέρες. Αυτό είναι γνωστό ως πρωτογενής ζύμωση και είναι το πιο ενεργό στάδιο της ζύμωσης. Οι φυσαλίδες θα πρέπει να βγαίνουν δυνατά, και το υδροκλείθρο θα “ρουφάει” σχεδόν συνεχώς μόλις ξεκινήσει η ζύμωση, σημάδι μιας υγιούς και ενεργής διαδικασίας.

Μόλις τα πράγματα ηρεμήσουν μετά το στάδιο της πρωτογενούς ζύμωσης, αφαιρέστε με σιφώνι το κρασί σε ένα καθαρό δοχείο, αφήνοντας πίσω τυχόν ιζήματα. Εδώ είναι πραγματικά χρήσιμο να έχετε ένα δεύτερο δοχείο ζύμωσης. Η μεταφορά του κρασιού σε δευτερογενή ζυμωτήρα δεν είναι απολύτως απαραίτητη, αλλά συνιστάται ανεπιφύλακτα. Όλα τα ιζήματα στον πάτο μπορούν να δημιουργήσουν ανεπιθύμητες γεύσεις σε ένα τελικό κρασί, και είναι καλύτερο να απομακρύνετε το κρασί από αυτά, αν είναι δυνατόν. Η μεταφορά του κρασιού στη δευτερογενή ζύμωση βοηθά επίσης στη διαύγεια του, κάνοντάς το πιο λαμπερό και ελκυστικό.

Εάν επιλέξετε να μην μεταφέρετε το κρασί, να γνωρίζετε ότι τυχόν κομμάτια ροδάκινων που παραμένουν στο κρασί μπορούν να προκαλέσουν μόλυνση σε μακροχρόνιες περιόδους. Είναι εντάξει να βρίσκονται εκεί μόνο για την πρωτογενή ζύμωση, αλλά μετά από αυτό, οτιδήποτε πάνω από τη στάθμη του υγρού μπορεί να μουχλιάσει και θα πρέπει να αφαιρεθεί. Εάν δεν πρόκειται να μεταφέρετε το κρασί σε δευτερογενή ζυμωτήρα, βεβαιωθείτε ότι έχετε πραγματικά φιλτράρει όλα τα κομμάτια ροδάκινων πριν το κρασί μπει στον φιάλη ζύμωσης. Η σχολαστική αφαίρεση του πολτού είναι ζωτικής σημασίας για την αποφυγή προβλημάτων.

Μόλις το κρασί βρίσκεται στον δευτερογενή ζυμωτήρα, αφήστε το να “αναβλύζει” για τουλάχιστον 6 εβδομάδες, μέχρι η ζύμωση να επιβραδυνθεί ή να σταματήσει εντελώς. Περισσότερος χρόνος δεν είναι επιβλαβής, υπό την προϋπόθεση ότι το υδροκλείθρο εξακολουθεί να έχει νερό και παραμένει σφραγισμένο (μπορεί να εξατμιστεί αν παραμείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα). Το να αφήσετε το κρασί στον δευτερογενή ζυμωτήρα για 3-6 μήνες θα βελτιώσει στην πραγματικότητα τη γεύση του, και αν έχετε υπομονή, θα σας πρότεινα αυτή τη διαδρομή. Η μακροχρόνια ωρίμανση επιτρέπει την ανάπτυξη πιο σύνθετων αρωμάτων και γεύσεων, κάνοντας το κρασί πιο ολοκληρωμένο και απολαυστικό.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, μετά από μια δευτερογενή ζύμωση τουλάχιστον 6 εβδομάδων (ή 6 μηνών), χρησιμοποιήστε έναν αυτόματο σίφωνα για να εμφιαλώσετε το κρασί, αφήνοντας πίσω το ίζημα της μαγιάς. Μπορείτε να επαναχρησιμοποιήσετε μπουκάλια κρασιού από προηγούμενες παρτίδες, αλλά βεβαιωθείτε ότι τα έχετε καθαρίσει σχολαστικά με ένα απολυμαντικό ενός βήματος. Να χρησιμοποιείτε πάντα καινούργιους φελλούς κατά την εμφιάλωση (και έναν φελλοπώμα). Εάν δεν έχετε πολλά μπουκάλια κρασιού πρόχειρα (ή δεν είστε βέβαιοι ότι μπορείτε να τα καθαρίσετε πραγματικά καλά), είναι επίσης διαθέσιμα για αγορά. Η σωστή εμφιάλωση και υγιεινή είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της ποιότητας του κρασιού.

Αφήστε το κρασί ροδάκινο να ωριμάσει στο μπουκάλι για τουλάχιστον ένα μήνα, αλλά κατά προτίμηση ένα χρόνο ή περισσότερο για την καλύτερη γεύση. Η υπομονή σε αυτό το στάδιο θα ανταμειφθεί με ένα κρασί με πιο ολοκληρωμένο χαρακτήρα και πλούσιο άρωμα. Το κρασί, όπως και η ζωή, γίνεται καλύτερο με τον χρόνο.

4.48 από 130 ψήφους

Μερίδες: 1 γαλόνι (4 μπουκάλια)

Κρασί Ροδάκινο

Από Ashley Adamant

Αυτή η απλή συνταγή χρησιμοποιεί καθημερινά υλικά της κουζίνας για να φτιάξετε ένα γαλόνι σπιτικό κρασί ροδάκινο.

Αποθήκευση
Pin
Αξιολόγηση
Εκτύπωση

Εξοπλισμός

• Ένα Γαλόνι Φιάλης Ζύμωσης (Carboy)
• Απολυμαντικό ενός βήματος
• Φελλοί Κρασιού
• Πώμα Μπουκαλιών Κρασιού
• Αυτόματος Σίφωνας Οινοποίησης
• Πακέτο Τανίνης Κρασιού 28γρ, Πηκτινοενζύμης 28γρ, Μείγματος Οξέων 56γρ

Συστατικά 

• ▢ 1-1,5 κιλά ροδάκινα, κομμένα
• ▢ 1-1,5 κιλά ζάχαρη
• ▢ 1/8 κουταλάκι του γλυκού Σκόνη Τανίνης, ή 1 Κούπα Έντονο Μαύρο Τσάι
• ▢ 2 κουταλάκια του γλυκού Μείγμα Οξέων, ή 2 Κουταλιές της σούπας Χυμό Λεμονιού
• ▢ 1 κουταλάκι του γλυκού Θρεπτικό Μαγιάς, ή 1/8 κούπας σταφίδες
• ▢ 1 φακελάκι Μαγιά Κρασιού Premier Blanc

Λειτουργία ΜαγειρέματοςΑποτρέψτε την οθόνη σας από το να σκοτεινιάσει

Οδηγίες 

• Κόψτε τα ροδάκινα σε ένα μεγάλο μπολ ή ένα βάζο του μισού γαλονιού. Καλύψτε τις φέτες ροδάκινου με ζάχαρη και ανακατεύετε κάθε λίγα λεπτά. Η ζάχαρη θα εξάγει τον χυμό ροδάκινου σε περίπου 1-2 ώρες.
• Στραγγίστε τον χυμό ροδάκινου σε ένα δοχείο ζύμωσης και, στη συνέχεια, χρησιμοποιήστε νερό για να ξεπλύνετε τον πολτό ροδάκινου για να αφαιρέσετε τα τελευταία κομμάτια ζάχαρης και χυμού ροδάκινου. Ρίξτε το νερό μέσα από ένα λεπτό σουρωτήρι και γεμίστε τον ζυμωτήρα μέχρι περίπου τα 3/4, αφήνοντας χώρο για τα υπόλοιπα συστατικά.
• Ετοιμάστε μια κούπα δυνατό μαύρο τσάι, αφαιρέστε το φακελάκι τσαγιού και προσθέστε περίπου 1/2 κούπα του δυνατού μαύρου τσαγιού στον ζυμωτήρα. (Ή απλά προσθέστε τανίνη οινοποίησης.)
• Προσθέστε 2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού στον ζυμωτήρα. (Ή απλά προσθέστε 2 κουταλάκια του γλυκού μείγμα οξέων για οινοποίηση.)
• Προσθέστε σταφίδες ή θρεπτικό μαγιάς, αλλά να θυμάστε ότι αν προσθέσετε σταφίδες θα επιπλέουν και πρέπει να τις φιλτράρετε πριν τη δευτερογενή ζύμωση για να αποφύγετε τη δημιουργία μούχλας στην επιφάνεια.
• Ανοίξτε το φακελάκι μαγιάς και αφήστε το να “ανθίσει” σε περίπου 1/4 κούπας χλιαρό νερό για 5 έως 10 λεπτά. Προσθέστε τη μαγιά στον ζυμωτήρα. Ένα φακελάκι είναι αρκετό για 5 γαλόνια κρασιού, οπότε μπορείτε να κρατήσετε λίγο για άλλες παρτίδες ή να χρησιμοποιήσετε ολόκληρο αν δεν σχεδιάζετε άλλη ζυθοποιία/οινοποιία στο άμεσο μέλλον.
• Προσθέστε νερό για να γεμίσετε τον ζυμωτήρα μέχρι λίγα εκατοστά από την κορυφή. Σφραγίστε με ένα λαστιχένιο πώμα και ανακινήστε όλο το μείγμα, προσέχοντας να μην το ρίξετε. Ή, για τους πιο συντηρητικούς, χρησιμοποιήστε τη λαβή ενός μακριού κουταλιού κουζίνας για να το ανακατέψετε.
• Σφραγίστε με ένα υδροκλείθρο και αφήστε το μείγμα να ζυμωθεί για περίπου 10-14 ημέρες. Όταν η ζύμωση αρχίσει να επιβραδύνεται, αφαιρέστε με σιφώνι το μείγμα σε ένα καθαρό carboy, αφήνοντας πίσω τυχόν ιζήματα.
• Επανατοποθετήστε το υδροκλείθρο και ζυμώστε για τουλάχιστον άλλες 6 εβδομάδες, κατά προτίμηση περισσότερο, όπως 3 έως 6 μήνες. Μπορεί να ολοκληρωθεί και να διαυγαστεί νωρίτερα, ανάλογα με την τοπική θερμοκρασία.
• Εμφιαλώστε το κρασί ροδάκινο σε καθαρά, αποστειρωμένα μπουκάλια κρασιού με φελλούς. Αφήστε το κρασί ροδάκινο να ωριμάσει στο μπουκάλι για τουλάχιστον 1 μήνα, αλλά κατά προτίμηση έως ένα χρόνο πριν το πιείτε.

Σημειώσεις

Εάν σε οποιοδήποτε σημείο το υδροκλείθρο φράξει με πολτό ροδάκινου, αφαιρέστε το και καθαρίστε το πριν το επανατοποθετήσετε. Αυτό δεν θα πρέπει να αποτελέσει πρόβλημα αν έχετε φιλτράρει τον πολτό μέσα από ένα λεπτό σουρωτήρι.

Σας αρέσει αυτό; Αφήστε ένα σχόλιο παρακάτω!

Περισσότερες Συνταγές Οινοποίησης

Ψάχνετε για πιο εύκολες συνταγές οινοποίησης; Δοκιμάστε οποιοδήποτε από αυτά τα σπιτικά κρασιά φρούτων:

• Κρασί Παστινάκι Παλιάς Κοπής
• Κρασί Πασχαλιά
• Κρασί Ρόδι
• Κρασί Μύρτιλο
• Κρασί Πικραλίδα